Dag 24: maandag 17 mei 2010

Vroeg uit de veren gegaan om naar Eilat te gaan. We vetrokken om half acht na het ontbijt, een hele lange rit door de woestijn van 200 km maar met onderweg mooie bezienswaardigheden.
Op de helft hebben we bij een soort restaurant/dierentuin/supermark met de naam route 66 een bakkie  gedaan en rond 10.30 uur kwamen we in Eilat aan.
Direct door gereden naar hotel King Salomons Palace, daar een bakkie gedaan en wat foto’s  gemaakt voor Timo die heeft daar net na de tweede wereld oorlog gewerkt. Mooie tent.

Daarna naar een strandje geweest buiten Eilat, lekker gesnorkeld en gechilled. Eindelijk kon ik mijn hoofd onder water doen, heerlijk koel maar vreselijk heet in de zon 43 gr pfffff. Maar wat een uitzicht onder water!!! Schitterend al die verschillend gekleurde vissen om je heen.
Het strandje lag een paar meter van de grens met Egypte heel apart.

Rond 15.00 terug gegaan naar Kings Salamon’s Palace en lekker een paar uurtjes bij het  zwembad gezeten maar het was er bloed en bloed heet.

De heren van de cultuursnuifvereniging wilden natuurlijk wandelen, dus hebben we een rondje boulevard gedaan met als hoogte punt een winkelcentrum waar ik er inmiddels al 20 van had gezien. In het winkelcentrum gegeten, airco 20 graden. Toen naar buiten en daar was het 42  graden mijn hemel, ik was kapot en snip verkouden.

Terug gereden naar ons hotel en onderweg zag je de fabrieken van de Dead Sea Works prachtig uitgelicht, wat een plaatje, een stad op zich.

Op mijn knieën naar mijn kamer gekropen en toen ik mijn kussen rook was ik weg.

Dag 25 dinsdag 18 mei 2010

Goeie dag gemaakt in het solarium en in de avond lekker gegeten in 5 sterren Isrotel  helemaal geweldig.
Het eind is in zicht joepie de poepie.

Dag 26: woensdag 19 mei 2010

De finale dag. De laatste dagen heb ik erg last van mijn linker arm gekregen, een zeurende  pijn die aanblijft en met geen pilletje weggaat. Ik maak me er wel een beetje zorgen om. Ook ben ik nog steeds  snip verkouden.
Vandaar dat ik vandaag maar anderhalf uurtje in het solarium ben geweest. In de middag heb ik lekker gelezen en wat dingen geregeld zoals mijn ticket online gereserveerd met weer extra  beenruimte.
Koffer is gepakt we gaan zo eten en om middernacht vertrekken we naar Tel Aviv (125 km) waar we rond 05.10 plaatselijke tijd hopen te vertrekken. Om 23.00 uur hielden we een afscheidsborrel in de tuin. Veel van de Nederlandse groep waren daar om ons uit te zwaaien.

Het was een zware onderneming zeker in de conditie waarin ik verkeer. Al die chemokuren hebben hun tol geëist. Dat merk je als je een berg oploopt of lang in de zon moet liggen maar het zijn de feiten waarmee je dient om te gaan. De uitslag is bevredigend al had ik beter mijn  best kunnen doen door af en toe langer in de zon te blijven. Maar ik heb naar mijn lichaam geluisterd en bewust de grens niet overschreden, dat laatste zal ik ten koste van alles als ik terug ben in Den Helder volhouden!!!!!

Natuurlijk was het weerzien op Schiphol een klein feestje. 

Shalom, hou van jullie allemaal bedankt voor de support en tot snel.

Renzo

Ga naar Epiloog

Dag 9 zaterdag 1 mei 2010

Lekker op tijd naar het solarium gegaan en begonnen aan boek nr 3:  Paul Fentener van Vlissingen met de titel ondernemers zijn ezels, een autobiografie over zijn manier van zaken doen. Zijn visie en zijn manier van relativeren. Het is de derde keer dat ik het lees en een aanrader. Mooie quote: wat maakt een ondernemer succesvol? Talent,bezetenheid en geluk.  Talent om te creëren, bezetenheid om de dingen voor elkaar te krijgen en geluk dat toeneemt  met veel oefening. Goed he, the truth the hole truth and nothing but the truth. Vind ik ook.

Genoeg van dat. Vanavond me rot gelachen. Wat gebeurt er!! Steken ze vuurwerk af op het strand en alle barkeepers waren ineens verdwenen. Zij lagen op de grond achter de bar en dachten dat het een aanslag was, wat een wereld hier!!!

Vandaag wat gesproken met een Serviër een jaar of zestig. Hij heeft in Israel gewoond veel  meegemaakt, daarna naar Servië teruggegaan en 1996 meegemaakt. Wat een verhalen. Vind je het gek dat hij psoriasis heeft hahaha.
Het is ongelofelijk wat een diversiteit aan mensen je hier hebt.  Amerikanen, Fransen, Belgen,  Italianen, Chinezen, Taiwanesen, Denen, Zwitsers, Russen, Duitsers natuurlijk en ga zo maar door.
Nou dat doe ik niet ik ga slapen.

Tot morgen Shalom

Dag 10 zondag 2 mei 2010

Lazy Sunday afternoon? Dacht het niet. Het wordt warmer, temperatuur rond de 35 graden, 4 liter  water per dag is gewoon en ik zweet me het apenlazarus. Vandaag smscontact met Sanderino over het verloop van de voetbalwedstrijden. Helaas mocht het niet zo zijn voor Ajax,  mijn cluppie,  dan de beker maar.

Het wordt langzaam drukker in het solarium. Ook is er  een bus Koreanen aangekomen. Ze komen van over de hele wereld om de dode zee te bezoeken.

Het wordt wel een sleur en elke dag is eigenlijk business as usual aan het worden, van 9.00  tot 12.30 in de zon, dan lunchen bij de Urkers vervolgens bedje in en rond 14.30 weer naar  het solarium. Vervolgens slof je naar het hotel waar koffie met cake wordt aangeboden. Rond 18.00 uur naar mijn kamer, douchen, insmeren en om 19.30 verzamelen om een vorkje te prikken. Rond 22.00 retour, dan een afzakkertje of direct naar bed.
Klink saai is het ook natuurlijk maar overdag zijn er vaak gesprekken met mensen uit alle  windhoeken van onze wereld dat is wel leerzaam.
Net afgesloten met een borrel en lig nu in bed te typen.

Ben moe...... welterusten.

Dag 11 maandag 3 mei 2010

Vandaag op tijd uit het solarium vertrokken en voor de tweede keer inkopen gedaan in Arad. 's Maandags is er een leuke markt. Het is een echt Israëlisch stadje waar je voor alles terecht kunt. Wij zitten op – 450 meter  en Arad ligt op +1400 meter, dus het is daar ook een stuk aangenamer.
Na het boodschappen doen lekker in een Israëlisch restaurant gegeten. Kipkebab, niks mis mee, erg lekker en gezellig.

Een lekker borreltje gedaan. Het was leuke dag maar wel vermoeiend. Mijn trombose speelt weer op door de warmte denk ik, heel vervelend, dus ik gaa maar weer met mijn steunkous aan  slapen. Misschien helpt dat.

De temperatuur loopt op. De verwachtingen zijn dat binnenkort de 40 graden aangetikt wordt en dat is in het solarium met een afgetimmerde muur eromheen geen pretje.

Bobby B, de Engelsman, was weer in vorm vandaag. Hij woont in Duitsland en is zijn roeping misgelopen. Deze man kan moppen vertellen, werkelijk uniek.
Zelf had ik er ook een paar dus we pisten in het zand (je heb daar geen broek aan, haha) van  het lachen. Mooi dat je met dit soort mensen contact hebt want het lijkt af en toe wel een steamerkamp qua temperatuur en iedere afleiding is een welkom iets.

Dag 12 dinsdag 4 mei 2010

Another day at the office!!!!!!

Shalom.

Dag 13 woensdag 5 mei 2010

Hier is het inmiddels aflevering 13 van prison break, mijn hemel wat is het zwaar. Vandaag 40 graden, geen wind en veel teveel zout in de stroperige Dode Zee. Echt afzien maar uiteindelijk heiligt het doel de middelen.
Hard gewerkt (zo noemen ze dat als je de hele dag op je blote reet in de zon ligt).

We hebben vandaag gevierd dat we op de helft zijn. Samen met de Engelsman Bobby B naar een  5 sterren hotel gegaan om daar gebruik temaken van de beste keuken in dit gehucht.
Heerlijk gegeten!! Super steak, lekker supplement en Heineken gesponsord. Had wel een hoog  don’t mention the war gehalte (veel Duitsers) maar een prima afsluiting van de eerste helft van deze missie.

Morgen een pauzedag. We gaande heilige stad Jeruzalem onveilig maken!!!!!

Dag 14 donderdag 6 mei 2010

Vandaag zijn we in Jeruzalem geweest.

Een enorme verrijking van mijn gedachten over godsdienst en historie.  Pieter uit Urk een fantastische man, ook ondernemer, weet veel over Israël en de geschiedenis  van de godsdiensten en hij kan goed relativeren als ik hem weer eens met een dilemma op scherp zet. Mooi is dat. Heb gelopen in de olijven tuin (Getsemanee) waar Jezus volgens zeggen zijn laatste uren doorbracht met zijn vrienden. Ik heb met een Keppel op een paar minuten met mijn  hoofd tegen de Klaagmuur gestaan en ook mijn beklag gedaan.

Het is de omgeving die een  enorme indruk op je maakt. We zijn in de grafkerk geweest waar  Jezus is gekruisigd en begraven. Ze noemen het de navel van de aarde en het is zo'n beetje de heiligste plek voor de katholieken. De arme Ethiopische monniken  wonen nog steeds in een dorpje op het dak van deze kerk. ongelofelijk. De sleutel van deze wereld beroemde kerk wordt beheerd door een Palestijnse familie en het beheer gaat over van vader op zoon. Opzienbarend vond ik dat.

De cardo in de Joodse wijk is een straatje dat opgegraven is uit het begin van onze jaartelling. Door kijkgaten in de grond zie je dat Jerusalem een aantal keren is vernietigd en daarna weer opgebouwd op de puinhopen.

Door de Palestijnse wijk gewandeld waar Israëlische soldaten met veel machtsvertoon rondlopen en constant de Palestijnse burgers vragen om papieren. De haat in de ogen aan beide kanten is waanzinnig.

We dronken wat in een Arabisch koffietent, hele leuke mensen. Pa en zoon maakten verse sapjes en waren de vrolijkheid zelf. Diezelfde aandacht kreeg je in de vele winkeltjes, iets  waar je eerst een vooroordeel over had, ja toch.

Het was een hele opgave voor mij, zeker met mijn zere trombose been, maar het was de moeite  waard.
Rond 15.00 uur tegen over de Klaagmuur hebben we een broodje shoarma gegeten samen met de 372 katten die daar ook wel zin in hadden.

Op de terugweg gingen we in de middle of know where (Wadi Quelt) naar een klooster kijken wat enorm  afgelegen lag. Wanneer je daar autopech krijgt heb je een probleem!!!! Enfin daar aangekomen kwamen er meteen een paarArabieren aan rennen of we op hun ezels wilden zitten. Dat heb ik  die arme beesten maar niet aangedaan, hahaha.
Een pad van 30 cm breed met rechts van je een afgrond van een kilometer, slechts gescheiden door een ijzerdraadje, bracht ons op een plateau vanwaar je het klooster zag liggen. Ongelofelijk mooi maar ook onbegrijpelijk ver van de bewoonde wereld op de meest  oncourante plek ga je een klooster bouwen??? Honderden jaren geleden dan wel, waarschijnlijk had de verantwoordelijke teveel miswijn gedronken. Met gevaar voor eigen leven weer terug langs de afgrond en naar het hotel terug gegaan. De  mannen uit Urkanistan gingen nog eten en ik ben op handen en voeten naar mijn kamer  gekropen.

Wat een dag......
 

Lees verder week 3

Dag 15: vrijdag 7 mei 2010

Na een lange nacht ging het wekkertje weer om 7 uur, wekkertje uitgezet en om 8 uur onder de douche gesprongen. Het is eigenlijk een ligbad. Daar heb ik een keer in gelegen maar toen zat ik shockingklem vast, dat doe ik dus niet meer. Voor de rest een prima kamer, goede bedden en een tv met Hebreeuwse teletekst wat natuurlijk niet opschiet.
Inmiddels aan mijn 4e boek begonnen van Hugo Borst ben benieuwt.
Vandaag was het weer bloody hot. Als je hier een ijsje koopt en je loopt naar je bed in het solarium en je ijsje is nog niet gesmolten kom je in het Guinessboek of Records, je koffie  wordt nooit koud. Dat laatste is dan weer een voordeel.

Iedere dag om vijf uur is een gezellig moment. De kuurgangers komen dan uitgeblust en warm in het hotel terug. Tijd voor koffie en een melig grapje...... 

Morgen is het weer Shabbat en vandaag is het in Israël wat bij ons zaterdag is. Er komen veel Israelies naar het strand met  tentjes en barbecueën, ze zingen en bidden tot vroeg in de morgen, hele families tegelijk, best wel  grappig.
We hebben na het eten nog een borrel gedronken in de place to be. Dat is een prachtige horecatuin bij het Lot hotel en wordt gerund door een slimme Deen. Het zit stampvol maar dat is alleen op vrijdag zo want dat is  de stapavond hier.

Hik ga pitten, mzzltoff.

Dag 16: zaterdag 8 mei 2010

De temperatuur is vandaag rond de 41 graden en als de wind weg valt is het bijna niet te  doen, constant douchen, drinken, drinken en drinken, iedereen heeft hier geen bierbuik maar een water pens. Naar de toilet hoef je nauwelijks want alles wat je opdrinkt zweet je er zo weer uit.
Op het ogenblik is het zeer druk in het solarium. Er zijn veel Scandinaviërs, Italianen en Israëliërs bij gekomen. Het is ongekend hoe sommige eruit zien maar je ziet ze dagelijks  opknappen. De dode zee ligt geloof ik ruim 400 meter onder de zeespiegel je hebt hier heel veel UV A straling. De hoge luchtdruk en de mineralen van de dode zee zijn de ingrediënten die de huid veel goed doen, echter teveel UV straling is weer kankerverwekkend op  de huid, iets wat bij een aantal patiënten is voor gekomen, maar ja elk voordeel heeft hier ook  zijn nadeel maar het betreft maar een klein percentage.

Met mijn huid gaat het volgens de routiniers heel goed mijn armen zijn bijna schoon alleen de  zijkant van mijn lichaam heeft nog veel aandacht en zon nodig. Ik lig in een bepaalde houding zodat die plekken de nodige straling krijgen.

Om 20.00 uur zijn we naar ons restaurantje gegaan met gratis internet en vandaar stuur ik ook  mijn mailtjes, de wind was gedraaid kwam uit de woestijn met gevolg dat het bijna 38  graden was en erg klam.

Toedeledoki.

Dag 16: zondag 9 mei 2010

Heeeeeeeeeeeeeet, heeeeeeeeeeeeeeeeet in mijn blote reeeeeeeeeeeeeet.

Mzzzzzzzzzzzllll Tofffffffffffffff

Dag 17 maandag 10 mei 2010

Wat een stomme dag, we gingen omdat het bewolkt was en slechts 38 graden, in de morgen naar Arad om boodschappen te doen en geld te pinnen. Ook zijn we met mijn vrienden, de cultuursnuivers (Urk) naar een opgraving van een tempel van Israel geweest. Moet je je voorstellen, op een berg, dus trappen op en de wind was zo warm dat ik het leer van mijn portemonnee rook.
Komen we daar boven en ik moet zeggen, het was wel weer heel indrukwekkend. Staat daar een Bedoeïen, die de boel kennelijk beheert, de trap aan te vegen met windkracht 5 en 36 graden.
Water naar de zee dragen noem ik dat.

Om 13.15 waren we terug in hotel en toen was het feest in 5 seconden tijd werd het donker  en was ik getuige van een zandstorm die vanuit de woestijn kwam, stoelen vlogen door de  lucht airco en de Electra stopte er mee. Een waas van zand en als je naar buiten keek een heel  gek gezicht en de temperatuur steeg nog even naar 40 plus dus snel ramen dicht en relaxen want ook op de kamer was en bleef het erg warm ondanks de airco!!!!
Rond 17.00 uur draaide de wind en werd het weer in normaal.
De schoonmakers kunnen aan de slag.

Morgen weer een dag,
Shalom

Dag 18: dinsdag 11 mei 2010

Temperatuur blijft stijgen en het begint een sleur te worden, als ik s’middags  terug komt op  mijn kamer dan ben ik redelijk aan het trillen van de warmte en dat duurt dan een half uur.
Ein Bokek waar ik verblijf heeft nu zijn hoog seizoen. In  juli en augustus zijn daar de warmste  maanden dan loopt de temperatuur op naar ruim 55 gr maar dan is hier bijna niemand. De  Dode zee heeft een temperatuur van 32 graden en al mijn kleren ruiken nu naar zwavel een  vervelende lucht.

Vandaag is er iemand uit onze groep door zijn rug gegaan. Hij ging ff helpen op de markt met een pallet. Hij is een boom van een kerel maar ligt nu voor jaffa op zijn kamer en kan zich niet meer bewegen. Heel sneu allemaal.
Vandaag weer op de markt van Arad geweest blijft leuk al die handelaren die hun spulletjes  kwijt willen het fruit dat we daar halen is ongelofelijk heerlijk.

De Urkers waren pas om 05.00 uur thuis want Ron, de man die door zijn rug is gegaan, was helemaal van de kaart. Er werd besloten om hem naar het ziekenhuis te brengen voor foto's. De ambulance kwam hem ophalen en de Urkers gingen mee. In Israël gaat het allemaal erg langzaam op de eerste hulp, je wil het niet weten. Het werd dus  een latertje voor de boy’s.

Ben in mijn eentje naar het restaurant van de buren, het 5 sterren hotel, gegaan en heb daar een prima vorkje geprikt. Daarna lekker op tijd naar bed.

Tutti frutti

Dag 19:  woensdag 12 mei 2010

Hot, hotter, hotetst!!!! pffffffffffffffffffffffffff................
Wat een dag. Ik begin weer een normale huid te krijgen. Ik zweet zo verschrikkelijk.... Lange siësta gehouden en om  18.30 naar Arad gegaan want we hebben een BBQ-tje georganiseerd met een lekker klein groepje. Bij een Russisch winkeltje vlees en andere dingen gehaald. Lekker bij het strand met een borreltje, wat prima zelf gemaakte sjaslieks en saté  stokjes naar binnen laten glijden, een lekkere salade erbij..... jammie.
24.00 in mijn bedje.

Dag 20: donderdag 13 mei 2010

Vandaag thuis gebleven, is allemaal even teveel geweest. Ik loop te trillen van de hitte en mijn trombose been werkt ook niet super door de constante warmte.
Wat basketbal gekeken dat is hier voldoende aanwezig op de tv gelukkig.

Een ieder heeft hier wel een keer een fikse terugslag.

In de avond zijn we naar Arad gereden om wat boodschappen te halen. Ook hebben we  een bezoekje  gebracht aan een Israëlische bekende van Pieter en het was weer leuk om te zien hoe ze  daar wonen en leven.
Dat de laatste week is aangebroken. Dat geeft mij wel weer een push want eigenlijk ben ik er klaar mee. Het is zo ontzettend zwaar, alleen maar zonnen in een bepaalde houding en af en toe  zwemmen in de dode zee die nu al 34 graden is, dus weinig verkoelend. We gaan maandag naar Eilat waar mijn broer Timo gewerkt heeft. Het is 2 uur rijden.  We gaan daar zwemmen in ECHT water en kijken naar LEKKERE meiden i.p.v. al die Quasi-Modoos. Ben er nu al klaar voor.

Het is allemaal voor een reden dat ik dit doe maar hierna wil ik RUST, hoe gek dat ook mag klinken. Lekker de boel weer oppakken, back to business as usual, please, please, please.

Shalom

Dag 21-22-23: vrijdag zaterdag zondag 14-15-16 mei 2010

Weekend met weinig bijzonderheden. Tijdens de Shabbat was het druk op het strand en  luidruchtig.
We hebben lekker gegeten, echter de variatie is geheel pleite, we hebben alle restaurants  inmiddels 4x gehad hier in Ein Boekek.

De sfeer met de Urkers is en blijft goed en we lachen ons af en toe het apenlazarus.
Pieter is de oudste, 58 jaar, heeft een modezaak op Urk. Een man die goed kan relativeren. Hij  heeft de meeste humor van de drie maakt 300 foto’s per dag en houd graag de touwtjes in  handen. Qua geloof is hij de meest gematigde van de drie en kan ook op een goede manier uitleg geven over zijn opvattingen jegens het geloof en dat is knap.
Vaak hadden we het over het geloof en ook legde ik hem wel eens dilemma’s voor waar hij echter altijd op een mooie/wijze manier op kon ingaan, net zo als ik zelf heeft hij een goed relativering vermogen.
Al 30 jaar komt hij bij de dode zee en het is geweldig om zijn verhalen aan te horen over hoe het er hier vroeger hier aan toe ging en hoe het nu is.
Goede gespreken gehad met deze man die met volle teugen van het leven geniet een leider en een zeer goed mens.

Reijer is 34 een rustige jongen die lekker relaxed alles aankijkt en op zijn manier van alles geniet. Hij is pas getrouwd en de heimwee perikelen zijn de laatste week te merken en terecht.
Reijer werkt op de afslag als hoofd Technische Dienst en ik denk dat zijn werkgever geen betere kan wensen want hij is bloed serieus, als hij over zijn werk praat weet je gewoon dat hij die tent op techniek runt, ook is hij bijzonder goed algemeen ontwikkelt en weet wat er op de hele wereld aan de gang is. Lekker om mee om te gaan en te praten over het leven. Hij was onze  penningmeester van de huishoudpot volgens mij heeft ie alle bonnen nog. Haha- helemaal top.

Dan hebben we Gerard, heel gelovig en een speciaal geval. Heel lief maar alles waar we het  over hadden en vooral in de eerste week wordt via het geloof bekeken. Alle gesprekken waren inhoudelijk warrig vond ik, maar de laatste weken was ik daar aan gewend geraakt en dan praat het ook makkelijker, als je elkaar maar aanvoelt.
Eerlijk gezegd hij heeft een enorme dosis humor die geweldig was om mee te maken.
Gerard is ook de slankste van ons vier, maar at 5x zoveel als ons, er was geen avond dat de ober een bordje eten of bijlage hoefde af te ruimen want stofzuiger Gerard was hem voor.
Gerard werd wel eens te vroeg wakker en dan wandelde hij een paar uur naar plekjes die nog  nooit iemand had gezien en op een goede morgen liep hij tegen een handgranaat aan. Pakte die slome de bom ook nog in zijn hand, hij is een tikkeltje naïef, meldge het aan de  security en ontving daarvoor een mooie bedank brief en een tas vol dode zee artikelen.

Als ik heel eerlijk ben weet ik niet of ik had volgehouden zonder deze heren. Ze waren ondanks de grote verschillen met mij een geweldig gezelschap waar ik met plezier aan terug zal denken.
Een bezoekje Urk zit er aan te komen. 

Lees verder week 4

Niet lang nadat ik gehoord had dat psoriasis wordt gekuurd aan de Dode Zee heb ik in overleg met mijn behandelaren besloten mij naar Ein Bokek te begeven.
Ik moet bekennen dat ik geen idee heb wat me te wachten staat. Op verschillende websites heb ik positieve reacties gelezen. Dus de knoop snel doorgehakt en geboekt.
Vooralsnog betaalt mijn verzekering niet, dus ik hoop dat mijn wereldreis succesvol blijkt te zijn.

Op 22 april vertrek ik om 9 uur 's avonds. Via het reisburo heb ik vernomen dat in het zelfde vliegtuig nog 3 andere kuurgangers meereizen.
Ze komen alle drie uit Urk en hebben een auto tot hun beschikking. Ik heb natuurlijk meteen contact opgenomen met ze om te vragen of ik met ze mee kon rijden van het vliegveld naar de Dode Zee. Dit was gelukkig geen bezwaar.

Hieronder mijn ervaringen:

Dag 1: vrijdag 23 april 2010

Het is 23.10 uur lokale tijd en ik lig op mijn kamer.
Op de luchthaven ontmoette ik Pieter Oost en twee andere mensen uit Urk. Rond zes uur ingecheckt en telefonisch contact gezocht met mijn medereizigers. Na een bakje koffie nog wat zitten praten en om 20.45 gingen we on board.
De reis was relaxed, ik had een stoel met extra beenruimte gekocht voor 20 euro extra en de  service van KLM was gewoon goed. We vertrokken om 21.30 uur van Schiphol en arriveerden een  kleine 4 uur later op Tel Aviv.
Daar stond de gehuurde auto klaar. Al onze koffers konden er eigenlijk niet in maar na wat passen en meten lukte het uiteindelijk toch om bepakt en bezakt weg te rijden.
Inmiddels was het 3.45 plaatselijke tijd (uur later). We reden langs Jeruzalem richting de West-bank waar we de zwaar bewaakte controlepost passeerden. Wat een reis, soldaten, zwaar bewapend, het leek wel een nieuws uitzending op RTL 4, zo dichtbij allemaal, zo werkelijk.
Rond 06.00 uur reden we langs de dode zee naar onze plek van bestemming. Hier wordt het rond half 5 licht dus het laatste deel van de reis was heel mooi, een  opkomende zon boven de kale woestijnvlaktes. We reden langs de historische berg Massada, heel  indrukwekkend allemaal. Een uur later waren we ingecheckt in Hotel Oasis en doken we onze kamers in.

Paar uurtjes later aan het ontbijt legde Pieter uit hoe het allemaal werkte en daarna gingen we naar het Solarium.
Onder het motto niet nadenken gewoon doen had ik mijn eerste sessie op mijn eigen bedje. Zo glad als een aal door de babyolie lag ik voor jaffa en verloor een grote hoeveelheid vocht. Dus veel water gedronken en een uurtje later terug naar het hotel, een bakkie gedaan, rondje gelopen, wat DeadSea smeerseltjes  gekocht en Knock Out gegaan op mijn ge-aircode kamer (heeeeeeeeeeeerlijk). Rond 16.30 weer naar het solarium voor de herhaling van het eerste ritueel. Hierna lekker buiten in de tuin gezeten met een heerlijke capuchino.
Pieter en zijn kennissen komen allemaal uit Urk en zijn redelijk van de kerk dus ik moet mijn flap-uits goed in de gaten houden. Ik moet wel wennen aan deze mensen, stel me op als kameleon. Maar het komt het vast goed.
Vanavond hebben we een heerlijke maaltijdsalade gegeten. Ik begon al, maar je raad het al, er moest eerst nog even gebeden worden en na het eten ook nog even bedanken. Heb ik dat!!
Ik leer wel veel geschiedenis want ze kennen de Bijbel uit hun hoofd. Dat is in het land van de bijbel, Israël, natuurlijk mooi meegenomen.

Eerste voorzichtige conclusie is dat het rete zwaar wordt en dat ik de dagen goed moet indelen en uiteindelijk mijn eigen weg moet vinden. Het idee dat ik dag in dag uit een bepaald ritueel  moet volgen is best gek en niet iets voor mij, maar de komende tijd zal blijken hoe dit  allemaal uitpakt, alles staat nog niet op een rijtje.
Nog 26 dagen aaaaahhhh....help help, hahahaha.

Dag 2: zaterdag 24 april 2010,

Vannacht goed geslapen, heb nog even een dvd gekeken en daarna plat.
Het ontbijt is alles behalve westers, veel soorten yoghurt, smakeloos en droog brood maar veel fruit en salades en je kunt een omelet naar wens laten maken, ook wat soorten kaas waar geen smaak aanzit maar als je het door de salades kruimelt is het wel te doen.
Daarna naar het solarium gegaan en even te lang gebleven heb ik het gevoel. Je smeert je hier in met  babyolie en daar zit geen bescherming in. Af en toe douchen want de temperatuur loopt per dag op. We zitten nu op een kleine 30 graden en mij is verteld dat het over 2 weken 40+ gaat  worden. Halleluja dat wordt afzien!!!

Rond 11.30 ga ik naar het hotel waar ik met de 3 Urkers een hapje eet op een van hun kamers.  Pieter degene die hier al 30 jaar komt regelt dan toast met lokaal beleg, maar hij heeft ook  lekkere dingen uit Nederland meegenomen. Prima geregeld, een heel sociaal gebeuren.

In de middag ben ik laat voor de tweede keer naar het solarium geweest, heb  lekker in de schaduw een boek liggen lezen en veel water drinken is een pre. Heb een prima smeerseltje gekocht op advies van Pieter en daar smeer ik mij na het solarium steeds mee in. Natuurlijk is de zalf op basis van Dode Zee mineralen en het helpt prima houdt mijn huid heel  soepel.

Om 20.00 zijn we op zoek gegaan naar een hapje eten ook dat is prima gelukt. Met een flesje wijn en een verbazingwekkende lekkere cappuccino ter afsluiting hebben we heerlijk gedineerd.
Het was vandaag Shabat en dan doen de Israëliërs echt helemaal niets. Grappig om mee te  maken.
Het kuren wordt en is een hele opgave. Er begint al iets meer structuur in te komen, de kameleon blijft actief.

Dag 3: Zondag 25 april 2010 

Om 09.30 wakker gebeld. Voor mijn gevoel kon ik de hele dag wel doorslapen. De oorzaak  hiervan was dat ik om 02.30 nog niet sliep, er zat iets in mijn  hoofd waar ik maar over bleef  nadenken.

Na een snel ontbijtje plofte ik als laatste van de Nederlanders op mijn bedje in het solarium. temperatuur  ruim 30 graden in de schaduw. pfffff .
Elke ochtend rond 10 uur regelen een aantal dames die ook in het solarium zitten koffie en  thee op het strand met een koekje of iets anders dus de mannen schuiven dan ook aan dat  schijnt al 20 jaar zo te gaan en het gesprek gaat over alles maar in het bijzonder psoriasis dat  is logisch.

Rond twaalf uur lunchen bij Pieter op de kamer. Daarna viel ik in coma op mijn bed met  gevolg dat ik pas om 16.30 wakker werd.  Ik haastte mij naar het solarium waar ik nog een klein uurtje mee pikte.
Rond 18.00 kan je een bakkie doen in de tuin en dat doen we dan ook daar spreek je ook  wat meer andere mensen en is best wel sociaal.

Rond 20.00 uur gingen we richting een klein commercieel centrum, niet veel te zien, maar wel  een groot aantal m2 van Mc Donalds dus dat werd een chicken menu, ook lekker op zijn tijd.
Na het eten (snacken) wist Pieter nog een gezellig barretje in de thuin van hotl Lot en inderdaad  het was gezellig. Na 2 baco’s begon de horizon heen en weer te gaan en besloten we richting ons eigen hotel te gaan, hik.
Vandaag had ik werkelijk een zweetjerotdag, het gutste eruit. De temperatuur was hoog 30 plus en  ik heb zelden zo gezweet. We gaan uiteindelijk naar de 40 graden.  Aiaiaiaia ...............

Tot morgen.
 

Dag 4: maandag 26 april 2010

Weer een vervelende niet inslaapval nacht gehad, denk dat ik mijn middag dut ff schrap.
MAAR na de eerste sessie en de koffie ben ik de dode zee ingegaan, ik wou er alleen in de  eerste keer maar dat werd mij (gelukkig) afgeraden. je weet niet wat je meemaakt!!!!
Langzaam ga je er in maar op kniehoogte lazer je bijna al om. Dat is heel gek, dus je neemt  stapje voor stapje. Op heuphoogte voorzichtig op je rug gaan liggen, maar met begeleiding...  voor dat je het weet kapseis je. 
Daarna weer overeind proberen te komen en dat ging bij ons aller Renzootje natuurlijk weer niet,  dus ik kreeg  de slappe lach met gevolg dat iedereen in een deuk lag.
Na flink oefenen kreeg ik het onder controle. Wanneer  je ogen in aanraking komen met het water kun je 3 weken niet meer kijken, krijg je een slok water binnen dan verbrand je slokdarm en leg je het lootje. Dat gebeurt ieder jaar een keer en altijd met mensen die niet op de hoogte zijn van de gevaren die ik eerder noemde.
Maar wees niet ongerust deze walrus zinkt never nooit en steekt een halve meter boven de  zeespiegel uit dus slaap gerust.

Middagsessie overgeslagen gewoon te warm. Daarna met zijn vieren naar Arad, een stadje 25  km verder op 1400 meter hoogte (wij zitten 410 meter onder de zeespiegel).
Pieter heeft daar een Israëlische kennis waar hij ooit bij logeerde. Daar gingen we even langs. Mooi om te zien hoe ze daar leven, een redelijk rijtjeshuis van 60m2 en heel gastvrij. Het plan is dat we ook een dagje naar Eilat gaan, maar ik denk dat ik het bij een bezoek aan Jeruzalem houdt.
De rit naar Arad  was erg indrukwekkend. Enorm bergachtig landschap, hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht werd, de skyline van Jordanië en de enorme zoutbergen bij de dode zee  gaven een mooi beeld.
Boodschappen gedaan nog even wat foto’s gemaakt op het hoogste punt en lekker gegeten  op de terugweg. Lekker afzakkertje in de tuin en om 24.00 lag ik in bed, redelijk moe, eigenlijk ff  teveel.

Dag 5: dinsdag 27 april 2010

Wat ik al dacht komt uit: gisteren veel teveel gedaan, moe misselijk en een beetje krachtloos.
Een klein ontbijtje en toch maar naar het solarium. Een collega kuurgast helpt me mijn rug insmeren en ik duik op mijn bed onder een van de spaarzame bomen. Ik besluit de eerstekomend 2 uren niet van mijn plekje te komen.

Lunch as usual maar de middagsessie heb ik overgeslagen.

De temperatuur was rond de 35 graden... ff te warm en ik had het gewoon benauwd.  Onder het motto rust  kan je redden heb ik het rustig aan gedaan, want we hebben nog een dag of 23 of zo.
Om 20.00 lekker een vorkje geprikt 22.00 weer op de kamer onderuit naar Champions voetbal  gekeken.
Resultaten laten zich langzaam zien mijn huid wordt soepeler en lijkt een beetje te herstellen.

Mede patiënten met de nodige “ervaring” vinden het zeer goed gaan. Het is wel een enorm zware opgave hoor, en het vraagt de nodige discipline. Je voelt je soms een gevangene. Nu snap ik die serie Prisonbreak een stuk beter.

Morgen weer een dag.  

Dag 7 donderdag 29 april 2010

Lekker op tijd gaan ontbijten. Ik was om 09.00 uur al in het solarium. ’s Morgens is het toch het  lekkerst om wat arbeid te verrichten, zo noemen ze dat hier. Rond 12.00 met de Urkers geluncht bij Pieter op de kamer en daarna een uurtje rusten, ook om de ergste warmte te ontlopen. Vandaag had ik  het gevoel dat het 36 graden was pffffffff....

Mensen met psoriasis leven vaak op bepaalde manieren geïsoleerd, op je werk of als je uit wilt. Op zomerdagen is er toch een vorm van schaamte naar de buitenwereld. Zelf heb ik dat niet heel erg, maar toch kleed ik mij ernaar als ik in de zaak ben. Sterker nog: ik kan het  redelijk goed bedekken omdat mijn rug het episch centrum is.

Wat je hier ziet grenst soms aan het ongelofelijke, gezicht handen nek haargrens, het is soms heel bizar. Het mooie van deze kuur is dat je allemaal patiënt bent en in je blote kont rond huppelt en je je schaamte totaal vergeet. Oftewel iedereen wordt een stuk vrolijker, dus ook positiever en dat is een essentiële  bijdrage, vind ik, voor het eindresultaat. Want ik als geen ander weet hoe belangrijk het is dat, hoe moeilijk je het ook hebt, positief zijn je leven een stuk dragelijker maakt en dat geldt niet voor jezelf maar voor je hele omgeving. Als je de hele dag loopt te zeiken hoe vervelend die psoriasis wel niet is denken je naasten op een moment ook van houd nou je kop maar eens, begrijp je. Later zal ik hier nog op terug komen want ik heb een aantal verhalen gehoord die erg interessant zijn en boven staande bevestigen, maar aan de andere kant ook weer niet.
Het is inmiddels al weer 00.30 we hebben weer lekker gegeten en ik kruip onder de lakens.

Shalom.

Dag 8: vrijdag 30 april 2010

1 week down, three to go.
Koninginnendag vandaag!!! Ik heb mijn werknemers gisteren een sms gestuurd. Koninginnendag is best wel een mooie dag om  aanwezig te zijn in KADE60 (mijn restaurant) maar dat gaat ff niet. Maar ze zijn er klaar voor las ik vanmorgen. Altijd fijn om te horen, ja toch.

Vandaag mooi weer in de ochtend maar de middag was bewolkt. We hebben tijdens de koffie een foto  gemaakt met allerlei oranje gadgets heel leuk.  Stella heeft hem opgestuurd naar SBS 6 en hij is nog  uitgezonden ook in hart van Nederland. Mijn vrouw had het gezien maar wist niet dat wij dat  waren. Dus uitzending gemist kijken. hahaha.

Mijn huid begint al lekker op te knappen. Binnenkort zal ik wat foto’s mailen.

Shalom

Lees verder week 2