Niet lang nadat ik gehoord had dat psoriasis wordt gekuurd aan de Dode Zee heb ik in overleg met mijn behandelaren besloten mij naar Ein Bokek te begeven.
Ik moet bekennen dat ik geen idee heb wat me te wachten staat. Op verschillende websites heb ik positieve reacties gelezen. Dus de knoop snel doorgehakt en geboekt.
Vooralsnog betaalt mijn verzekering niet, dus ik hoop dat mijn wereldreis succesvol blijkt te zijn.
Op 22 april vertrek ik om 9 uur 's avonds. Via het reisburo heb ik vernomen dat in het zelfde vliegtuig nog 3 andere kuurgangers meereizen.
Ze komen alle drie uit Urk en hebben een auto tot hun beschikking. Ik heb natuurlijk meteen contact opgenomen met ze om te vragen of ik met ze mee kon rijden van het vliegveld naar de Dode Zee. Dit was gelukkig geen bezwaar.
Hieronder mijn ervaringen:
Dag 1: vrijdag 23 april 2010
Het is 23.10 uur lokale tijd en ik lig op mijn kamer.
Op de luchthaven ontmoette ik Pieter Oost en twee andere mensen uit Urk. Rond zes uur ingecheckt en telefonisch contact gezocht met mijn medereizigers. Na een bakje koffie nog wat zitten praten en om 20.45 gingen we on board.
De reis was relaxed, ik had een stoel met extra beenruimte gekocht voor 20 euro extra en de service van KLM was gewoon goed. We vertrokken om 21.30 uur van Schiphol en arriveerden een kleine 4 uur later op Tel Aviv.
Daar stond de gehuurde auto klaar. Al onze koffers konden er eigenlijk niet in maar na wat passen en meten lukte het uiteindelijk toch om bepakt en bezakt weg te rijden.
Inmiddels was het 3.45 plaatselijke tijd (uur later). We reden langs Jeruzalem richting de West-bank waar we de zwaar bewaakte controlepost passeerden. Wat een reis, soldaten, zwaar bewapend, het leek wel een nieuws uitzending op RTL 4, zo dichtbij allemaal, zo werkelijk.
Rond 06.00 uur reden we langs de dode zee naar onze plek van bestemming. Hier wordt het rond half 5 licht dus het laatste deel van de reis was heel mooi, een opkomende zon boven de kale woestijnvlaktes. We reden langs de historische berg Massada, heel indrukwekkend allemaal. Een uur later waren we ingecheckt in Hotel Oasis en doken we onze kamers in.
Paar uurtjes later aan het ontbijt legde Pieter uit hoe het allemaal werkte en daarna gingen we naar het Solarium.
Onder het motto niet nadenken gewoon doen had ik mijn eerste sessie op mijn eigen bedje. Zo glad als een aal door de babyolie lag ik voor jaffa en verloor een grote hoeveelheid vocht. Dus veel water gedronken en een uurtje later terug naar het hotel, een bakkie gedaan, rondje gelopen, wat DeadSea smeerseltjes gekocht en Knock Out gegaan op mijn ge-aircode kamer (heeeeeeeeeeeerlijk). Rond 16.30 weer naar het solarium voor de herhaling van het eerste ritueel. Hierna lekker buiten in de tuin gezeten met een heerlijke capuchino.
Pieter en zijn kennissen komen allemaal uit Urk en zijn redelijk van de kerk dus ik moet mijn flap-uits goed in de gaten houden. Ik moet wel wennen aan deze mensen, stel me op als kameleon. Maar het komt het vast goed.
Vanavond hebben we een heerlijke maaltijdsalade gegeten. Ik begon al, maar je raad het al, er moest eerst nog even gebeden worden en na het eten ook nog even bedanken. Heb ik dat!!
Ik leer wel veel geschiedenis want ze kennen de Bijbel uit hun hoofd. Dat is in het land van de bijbel, Israël, natuurlijk mooi meegenomen.
Eerste voorzichtige conclusie is dat het rete zwaar wordt en dat ik de dagen goed moet indelen en uiteindelijk mijn eigen weg moet vinden. Het idee dat ik dag in dag uit een bepaald ritueel moet volgen is best gek en niet iets voor mij, maar de komende tijd zal blijken hoe dit allemaal uitpakt, alles staat nog niet op een rijtje.
Nog 26 dagen aaaaahhhh....help help, hahahaha.
Dag 2: zaterdag 24 april 2010,
Vannacht goed geslapen, heb nog even een dvd gekeken en daarna plat.
Het ontbijt is alles behalve westers, veel soorten yoghurt, smakeloos en droog brood maar veel fruit en salades en je kunt een omelet naar wens laten maken, ook wat soorten kaas waar geen smaak aanzit maar als je het door de salades kruimelt is het wel te doen.
Daarna naar het solarium gegaan en even te lang gebleven heb ik het gevoel. Je smeert je hier in met babyolie en daar zit geen bescherming in. Af en toe douchen want de temperatuur loopt per dag op. We zitten nu op een kleine 30 graden en mij is verteld dat het over 2 weken 40+ gaat worden. Halleluja dat wordt afzien!!!
Rond 11.30 ga ik naar het hotel waar ik met de 3 Urkers een hapje eet op een van hun kamers. Pieter degene die hier al 30 jaar komt regelt dan toast met lokaal beleg, maar hij heeft ook lekkere dingen uit Nederland meegenomen. Prima geregeld, een heel sociaal gebeuren.
In de middag ben ik laat voor de tweede keer naar het solarium geweest, heb lekker in de schaduw een boek liggen lezen en veel water drinken is een pre. Heb een prima smeerseltje gekocht op advies van Pieter en daar smeer ik mij na het solarium steeds mee in. Natuurlijk is de zalf op basis van Dode Zee mineralen en het helpt prima houdt mijn huid heel soepel.
Om 20.00 zijn we op zoek gegaan naar een hapje eten ook dat is prima gelukt. Met een flesje wijn en een verbazingwekkende lekkere cappuccino ter afsluiting hebben we heerlijk gedineerd.
Het was vandaag Shabat en dan doen de Israëliërs echt helemaal niets. Grappig om mee te maken.
Het kuren wordt en is een hele opgave. Er begint al iets meer structuur in te komen, de kameleon blijft actief.
Dag 3: Zondag 25 april 2010
Om 09.30 wakker gebeld. Voor mijn gevoel kon ik de hele dag wel doorslapen. De oorzaak hiervan was dat ik om 02.30 nog niet sliep, er zat iets in mijn hoofd waar ik maar over bleef nadenken.
Na een snel ontbijtje plofte ik als laatste van de Nederlanders op mijn bedje in het solarium. temperatuur ruim 30 graden in de schaduw. pfffff .
Elke ochtend rond 10 uur regelen een aantal dames die ook in het solarium zitten koffie en thee op het strand met een koekje of iets anders dus de mannen schuiven dan ook aan dat schijnt al 20 jaar zo te gaan en het gesprek gaat over alles maar in het bijzonder psoriasis dat is logisch.
Rond twaalf uur lunchen bij Pieter op de kamer. Daarna viel ik in coma op mijn bed met gevolg dat ik pas om 16.30 wakker werd. Ik haastte mij naar het solarium waar ik nog een klein uurtje mee pikte.
Rond 18.00 kan je een bakkie doen in de tuin en dat doen we dan ook daar spreek je ook wat meer andere mensen en is best wel sociaal.
Rond 20.00 uur gingen we richting een klein commercieel centrum, niet veel te zien, maar wel een groot aantal m2 van Mc Donalds dus dat werd een chicken menu, ook lekker op zijn tijd.
Na het eten (snacken) wist Pieter nog een gezellig barretje in de thuin van hotl Lot en inderdaad het was gezellig. Na 2 baco’s begon de horizon heen en weer te gaan en besloten we richting ons eigen hotel te gaan, hik.
Vandaag had ik werkelijk een zweetjerotdag, het gutste eruit. De temperatuur was hoog 30 plus en ik heb zelden zo gezweet. We gaan uiteindelijk naar de 40 graden. Aiaiaiaia ...............
Tot morgen.
Dag 4: maandag 26 april 2010
Weer een vervelende niet inslaapval nacht gehad, denk dat ik mijn middag dut ff schrap.
MAAR na de eerste sessie en de koffie ben ik de dode zee ingegaan, ik wou er alleen in de eerste keer maar dat werd mij (gelukkig) afgeraden. je weet niet wat je meemaakt!!!!
Langzaam ga je er in maar op kniehoogte lazer je bijna al om. Dat is heel gek, dus je neemt stapje voor stapje. Op heuphoogte voorzichtig op je rug gaan liggen, maar met begeleiding... voor dat je het weet kapseis je.
Daarna weer overeind proberen te komen en dat ging bij ons aller Renzootje natuurlijk weer niet, dus ik kreeg de slappe lach met gevolg dat iedereen in een deuk lag.
Na flink oefenen kreeg ik het onder controle. Wanneer je ogen in aanraking komen met het water kun je 3 weken niet meer kijken, krijg je een slok water binnen dan verbrand je slokdarm en leg je het lootje. Dat gebeurt ieder jaar een keer en altijd met mensen die niet op de hoogte zijn van de gevaren die ik eerder noemde.
Maar wees niet ongerust deze walrus zinkt never nooit en steekt een halve meter boven de zeespiegel uit dus slaap gerust.
Middagsessie overgeslagen gewoon te warm. Daarna met zijn vieren naar Arad, een stadje 25 km verder op 1400 meter hoogte (wij zitten 410 meter onder de zeespiegel).
Pieter heeft daar een Israëlische kennis waar hij ooit bij logeerde. Daar gingen we even langs. Mooi om te zien hoe ze daar leven, een redelijk rijtjeshuis van 60m2 en heel gastvrij. Het plan is dat we ook een dagje naar Eilat gaan, maar ik denk dat ik het bij een bezoek aan Jeruzalem houdt.
De rit naar Arad was erg indrukwekkend. Enorm bergachtig landschap, hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht werd, de skyline van Jordanië en de enorme zoutbergen bij de dode zee gaven een mooi beeld.
Boodschappen gedaan nog even wat foto’s gemaakt op het hoogste punt en lekker gegeten op de terugweg. Lekker afzakkertje in de tuin en om 24.00 lag ik in bed, redelijk moe, eigenlijk ff teveel.
Dag 5: dinsdag 27 april 2010
Wat ik al dacht komt uit: gisteren veel teveel gedaan, moe misselijk en een beetje krachtloos.
Een klein ontbijtje en toch maar naar het solarium. Een collega kuurgast helpt me mijn rug insmeren en ik duik op mijn bed onder een van de spaarzame bomen. Ik besluit de eerstekomend 2 uren niet van mijn plekje te komen.
Lunch as usual maar de middagsessie heb ik overgeslagen.
De temperatuur was rond de 35 graden... ff te warm en ik had het gewoon benauwd. Onder het motto rust kan je redden heb ik het rustig aan gedaan, want we hebben nog een dag of 23 of zo.
Om 20.00 lekker een vorkje geprikt 22.00 weer op de kamer onderuit naar Champions voetbal gekeken.
Resultaten laten zich langzaam zien mijn huid wordt soepeler en lijkt een beetje te herstellen.
Mede patiënten met de nodige “ervaring” vinden het zeer goed gaan. Het is wel een enorm zware opgave hoor, en het vraagt de nodige discipline. Je voelt je soms een gevangene. Nu snap ik die serie Prisonbreak een stuk beter.
Morgen weer een dag.
Dag 7 donderdag 29 april 2010
Lekker op tijd gaan ontbijten. Ik was om 09.00 uur al in het solarium. ’s Morgens is het toch het lekkerst om wat arbeid te verrichten, zo noemen ze dat hier. Rond 12.00 met de Urkers geluncht bij Pieter op de kamer en daarna een uurtje rusten, ook om de ergste warmte te ontlopen. Vandaag had ik het gevoel dat het 36 graden was pffffffff....
Mensen met psoriasis leven vaak op bepaalde manieren geïsoleerd, op je werk of als je uit wilt. Op zomerdagen is er toch een vorm van schaamte naar de buitenwereld. Zelf heb ik dat niet heel erg, maar toch kleed ik mij ernaar als ik in de zaak ben. Sterker nog: ik kan het redelijk goed bedekken omdat mijn rug het episch centrum is.
Wat je hier ziet grenst soms aan het ongelofelijke, gezicht handen nek haargrens, het is soms heel bizar. Het mooie van deze kuur is dat je allemaal patiënt bent en in je blote kont rond huppelt en je je schaamte totaal vergeet. Oftewel iedereen wordt een stuk vrolijker, dus ook positiever en dat is een essentiële bijdrage, vind ik, voor het eindresultaat. Want ik als geen ander weet hoe belangrijk het is dat, hoe moeilijk je het ook hebt, positief zijn je leven een stuk dragelijker maakt en dat geldt niet voor jezelf maar voor je hele omgeving. Als je de hele dag loopt te zeiken hoe vervelend die psoriasis wel niet is denken je naasten op een moment ook van houd nou je kop maar eens, begrijp je. Later zal ik hier nog op terug komen want ik heb een aantal verhalen gehoord die erg interessant zijn en boven staande bevestigen, maar aan de andere kant ook weer niet.
Het is inmiddels al weer 00.30 we hebben weer lekker gegeten en ik kruip onder de lakens.
Shalom.
Dag 8: vrijdag 30 april 2010
1 week down, three to go.
Koninginnendag vandaag!!! Ik heb mijn werknemers gisteren een sms gestuurd. Koninginnendag is best wel een mooie dag om aanwezig te zijn in KADE60 (mijn restaurant) maar dat gaat ff niet. Maar ze zijn er klaar voor las ik vanmorgen. Altijd fijn om te horen, ja toch.
Vandaag mooi weer in de ochtend maar de middag was bewolkt. We hebben tijdens de koffie een foto gemaakt met allerlei oranje gadgets heel leuk. Stella heeft hem opgestuurd naar SBS 6 en hij is nog uitgezonden ook in hart van Nederland. Mijn vrouw had het gezien maar wist niet dat wij dat waren. Dus uitzending gemist kijken. hahaha.
Mijn huid begint al lekker op te knappen. Binnenkort zal ik wat foto’s mailen.
Shalom
