Dag 9 zaterdag 1 mei 2010
Lekker op tijd naar het solarium gegaan en begonnen aan boek nr 3: Paul Fentener van Vlissingen met de titel ondernemers zijn ezels, een autobiografie over zijn manier van zaken doen. Zijn visie en zijn manier van relativeren. Het is de derde keer dat ik het lees en een aanrader. Mooie quote: wat maakt een ondernemer succesvol? Talent,bezetenheid en geluk. Talent om te creëren, bezetenheid om de dingen voor elkaar te krijgen en geluk dat toeneemt met veel oefening. Goed he, the truth the hole truth and nothing but the truth. Vind ik ook.
Genoeg van dat. Vanavond me rot gelachen. Wat gebeurt er!! Steken ze vuurwerk af op het strand en alle barkeepers waren ineens verdwenen. Zij lagen op de grond achter de bar en dachten dat het een aanslag was, wat een wereld hier!!!
Vandaag wat gesproken met een Serviër een jaar of zestig. Hij heeft in Israel gewoond veel meegemaakt, daarna naar Servië teruggegaan en 1996 meegemaakt. Wat een verhalen. Vind je het gek dat hij psoriasis heeft hahaha.
Het is ongelofelijk wat een diversiteit aan mensen je hier hebt. Amerikanen, Fransen, Belgen, Italianen, Chinezen, Taiwanesen, Denen, Zwitsers, Russen, Duitsers natuurlijk en ga zo maar door.
Nou dat doe ik niet ik ga slapen.
Tot morgen Shalom
Dag 10 zondag 2 mei 2010
Lazy Sunday afternoon? Dacht het niet. Het wordt warmer, temperatuur rond de 35 graden, 4 liter water per dag is gewoon en ik zweet me het apenlazarus. Vandaag smscontact met Sanderino over het verloop van de voetbalwedstrijden. Helaas mocht het niet zo zijn voor Ajax, mijn cluppie, dan de beker maar.
Het wordt langzaam drukker in het solarium. Ook is er een bus Koreanen aangekomen. Ze komen van over de hele wereld om de dode zee te bezoeken.
Het wordt wel een sleur en elke dag is eigenlijk business as usual aan het worden, van 9.00 tot 12.30 in de zon, dan lunchen bij de Urkers vervolgens bedje in en rond 14.30 weer naar het solarium. Vervolgens slof je naar het hotel waar koffie met cake wordt aangeboden. Rond 18.00 uur naar mijn kamer, douchen, insmeren en om 19.30 verzamelen om een vorkje te prikken. Rond 22.00 retour, dan een afzakkertje of direct naar bed.
Klink saai is het ook natuurlijk maar overdag zijn er vaak gesprekken met mensen uit alle windhoeken van onze wereld dat is wel leerzaam.
Net afgesloten met een borrel en lig nu in bed te typen.
Ben moe...... welterusten.
Dag 11 maandag 3 mei 2010
Vandaag op tijd uit het solarium vertrokken en voor de tweede keer inkopen gedaan in Arad. 's Maandags is er een leuke markt. Het is een echt Israëlisch stadje waar je voor alles terecht kunt. Wij zitten op – 450 meter en Arad ligt op +1400 meter, dus het is daar ook een stuk aangenamer.
Na het boodschappen doen lekker in een Israëlisch restaurant gegeten. Kipkebab, niks mis mee, erg lekker en gezellig.
Een lekker borreltje gedaan. Het was leuke dag maar wel vermoeiend. Mijn trombose speelt weer op door de warmte denk ik, heel vervelend, dus ik gaa maar weer met mijn steunkous aan slapen. Misschien helpt dat.
De temperatuur loopt op. De verwachtingen zijn dat binnenkort de 40 graden aangetikt wordt en dat is in het solarium met een afgetimmerde muur eromheen geen pretje.
Bobby B, de Engelsman, was weer in vorm vandaag. Hij woont in Duitsland en is zijn roeping misgelopen. Deze man kan moppen vertellen, werkelijk uniek.
Zelf had ik er ook een paar dus we pisten in het zand (je heb daar geen broek aan, haha) van het lachen. Mooi dat je met dit soort mensen contact hebt want het lijkt af en toe wel een steamerkamp qua temperatuur en iedere afleiding is een welkom iets.
Dag 12 dinsdag 4 mei 2010
Another day at the office!!!!!!
Shalom.
Dag 13 woensdag 5 mei 2010
Hier is het inmiddels aflevering 13 van prison break, mijn hemel wat is het zwaar. Vandaag 40 graden, geen wind en veel teveel zout in de stroperige Dode Zee. Echt afzien maar uiteindelijk heiligt het doel de middelen.
Hard gewerkt (zo noemen ze dat als je de hele dag op je blote reet in de zon ligt).
We hebben vandaag gevierd dat we op de helft zijn. Samen met de Engelsman Bobby B naar een 5 sterren hotel gegaan om daar gebruik temaken van de beste keuken in dit gehucht.
Heerlijk gegeten!! Super steak, lekker supplement en Heineken gesponsord. Had wel een hoog don’t mention the war gehalte (veel Duitsers) maar een prima afsluiting van de eerste helft van deze missie.
Morgen een pauzedag. We gaande heilige stad Jeruzalem onveilig maken!!!!!
Dag 14 donderdag 6 mei 2010
Vandaag zijn we in Jeruzalem geweest.
Een enorme verrijking van mijn gedachten over godsdienst en historie. Pieter uit Urk een fantastische man, ook ondernemer, weet veel over Israël en de geschiedenis van de godsdiensten en hij kan goed relativeren als ik hem weer eens met een dilemma op scherp zet. Mooi is dat. Heb gelopen in de olijven tuin (Getsemanee) waar Jezus volgens zeggen zijn laatste uren doorbracht met zijn vrienden. Ik heb met een Keppel op een paar minuten met mijn hoofd tegen de Klaagmuur gestaan en ook mijn beklag gedaan.
Het is de omgeving die een enorme indruk op je maakt. We zijn in de grafkerk geweest waar Jezus is gekruisigd en begraven. Ze noemen het de navel van de aarde en het is zo'n beetje de heiligste plek voor de katholieken. De arme Ethiopische monniken wonen nog steeds in een dorpje op het dak van deze kerk. ongelofelijk. De sleutel van deze wereld beroemde kerk wordt beheerd door een Palestijnse familie en het beheer gaat over van vader op zoon. Opzienbarend vond ik dat.
De cardo in de Joodse wijk is een straatje dat opgegraven is uit het begin van onze jaartelling. Door kijkgaten in de grond zie je dat Jerusalem een aantal keren is vernietigd en daarna weer opgebouwd op de puinhopen.
Door de Palestijnse wijk gewandeld waar Israëlische soldaten met veel machtsvertoon rondlopen en constant de Palestijnse burgers vragen om papieren. De haat in de ogen aan beide kanten is waanzinnig.
We dronken wat in een Arabisch koffietent, hele leuke mensen. Pa en zoon maakten verse sapjes en waren de vrolijkheid zelf. Diezelfde aandacht kreeg je in de vele winkeltjes, iets waar je eerst een vooroordeel over had, ja toch.
Het was een hele opgave voor mij, zeker met mijn zere trombose been, maar het was de moeite waard.
Rond 15.00 uur tegen over de Klaagmuur hebben we een broodje shoarma gegeten samen met de 372 katten die daar ook wel zin in hadden.
Op de terugweg gingen we in de middle of know where (Wadi Quelt) naar een klooster kijken wat enorm afgelegen lag. Wanneer je daar autopech krijgt heb je een probleem!!!! Enfin daar aangekomen kwamen er meteen een paarArabieren aan rennen of we op hun ezels wilden zitten. Dat heb ik die arme beesten maar niet aangedaan, hahaha.
Een pad van 30 cm breed met rechts van je een afgrond van een kilometer, slechts gescheiden door een ijzerdraadje, bracht ons op een plateau vanwaar je het klooster zag liggen. Ongelofelijk mooi maar ook onbegrijpelijk ver van de bewoonde wereld op de meest oncourante plek ga je een klooster bouwen??? Honderden jaren geleden dan wel, waarschijnlijk had de verantwoordelijke teveel miswijn gedronken. Met gevaar voor eigen leven weer terug langs de afgrond en naar het hotel terug gegaan. De mannen uit Urkanistan gingen nog eten en ik ben op handen en voeten naar mijn kamer gekropen.
Wat een dag......
